روگا

من شدیدا توی این دوراهی موندم که در طول روز اخبار رو چک کنم یا کلا بیخیال مملکت بشم و کار خودمو بکنم

چون روال مشخصه و هیچ چیز شکه کننده ای وجود نداره دیگه

هر روز بدتر از دیروز میشه

همین

روال بدتر شدنش هم مشخصه حتی

4 سال اول ریاست جمهوری با شیب کم اوضاع بد میشه

4 سال دوم با شیب زیاد

خاتمی که خوبشون بود هم همین بود اینای دیگه که توقعی ازشون نیست

اخبار چی رو دنبال کنیم پس؟

بلاخره توی لجن زارم گل در میاد گاهی اوقات

در لجن زار بودن موقعیت که شکی نیست

ولی خوب به نظرم میشه یه کارایی کرد

حداقل برای اینکه اگر قسمت شد و رفتیم، اغوش های بازتری برامون وجود داشته باشه

اجازه بده به سوال آخرت (و البته کل پستت) یه تیکه اضافه کنم: خیلی هنر می‌خواد که ثروتمندترین و غنی‌ترین کشور جهان (نفت و گاز، معادن، طبیعت، توریسم و...) رو به حدی برسونی که به رکوردِ دومین واحد پول «بی‌ارزش» جهان و ۱۱۸ـمین مردم غمگین جهان برسه! حالا بماند که ۴۰-۵۰ سال تو عمر تاریخ حتی قدِ یه لحظه هم نیست از بس کوتاهه! این کوتاهیِ رخ دادن این حجم عظیم از ویرانی رو هم به هنرایی که بالاتر بهشون اشاره کردم، علاوه کن :|

هنرمند اینان، امثالِ شجریان و فرهادی و... اداشونو در میارن :|

البته یه نکته‌ای: ایران نه خیلی منابع زیادی داره، نه ثروت کلانی داره. مثلا ما حدود نصف ونزوئلا، کنگو و استرالیا منابع قابل استخراج داریم. و در عین حال، بیش از 3 برابر ونزوئلا و 3 برابر استرالیا جمعیت، و به دلیل موقعیت ژئوپلتیک، صد برابر اون‌ها دردسر داریم. (فقط عدد "صد" اغراق‌آمیز بود. بقیه‌ش آماره) مثلا ما دائم درباره منابع عظیم نفت و گازمون حرف می‌زنیم، درحالی‌که کانادا با 40 میلیون جمعیت و قرارگیری در بهترین نقطه دنیا به لحاظ ژئوپلتیکی، از ما بیشتر نفت داره. خب مشخصه اون کشور باید دویست سال از ما جلوتر باشه.

کلا ناراحت می‌شم کسی می‌گه "با این‌همه ثروت". :)))

بعد مثلا توریسم رو مثال می‌زنیم. درحالی‌که حتی اگه همه آزادی‌های فردی و اجتماعی و امنیت در ابعاد مختلف رو تامین کنیم، واقعا ما در زمینه توریسم سگ کشورهایی مثل فرانسه، ایتالیا، چین، انگلیس، هند و یونان هم نمی‌شیم.

اما در مجموع، دلار 250 هزار ریالی هم درست نیست. ابَرتورمی که طی 2 الی 3 سال آینده می‌بینیم هم خیلی احمقانه است. تف تو روح پدرشون.

دوست عزیزم، آزاد جان:

اون پسوند «ترین» از حیث قرارگیریِ تمامِ این مزایا در یک جغرافیا منظورم بود و از طرفی توریسم ما فقط جنبهٔ توریسم موزه‌ای نداره، ما از حیث طبیعت هم توریست‌پذیری بالایی می‌تونیم داشته باشیم، توریسم مذهبی و حتی توریسم غذایی از اون دست موارده که برای خودمون هم جالبه (من خودم همین اواخر فهمیدم یه غذایی به اسم «خورشت هلو» و «کله پلو» داریم) حالا اینو بذار کنار مردمی که توی ذاتشون مهمون‌دوستن (منظورم تو شرایط عادیه و نه الان) و و و وقتی همهٔ اینا رو کنار هم بذاری پربیراه نیست اگه بگیم «ثروتمندترین» کشور جهانیم و بهره‌برداری از این ثروت «عرضه» می‌خواد که متأسفانه این یه قلم رو سال‌هاست که نداریم.

به عنوان کسی که سال‌ها تو حوزهٔ گردشگری و میراث فرهنگی و درآمدهای غیرنفتی و مردم‌محور تحقیق کردم، اینا رو با اطمینان میگم که اگه از زیرساختای انرژی (نفت و گاز و خورشید و امواج و...) و هم‌چنین زیرساختای توریسم مملکت ما به درستی استفاده بشه و کنار همهٔ اینا یه نظام مالیاتی شفاف و درست داشته باشیم و سیاست خارجی بی‌تنش و معقولانه داشته باشیم، حداقل مشکلات اقتصادی‌مون حل می‌شه.

در مورد منظقهٔ نفرین شدهٔ خاورمیانه هم کلام شما متینه اما شما عنایت داشته باشید که کویت و قطر و عمان هم توی همین جهنم حضور دارن ولی ابداً شباهتی به همسایه‌هاشون ندارن و حتی کشورایی مثل عربستان و امارات و ترکیه که معمولاً یه پاشون تو تنشای خاورمیانه گیره هم باز شباهتی با وضعیت ما ندارن!

خب، بی‌توجهی می‌کنی. در مورد کانادا شروع کنیم: تاکید کردم که با "قرارگیری در بهترین نقطه دنیا به لحاظ ژئوپلتیکی". این راز موفقیت کاناداست. همین، راز موفقیت آمریکا هم هست. و ایضا بریتانیا، سوئیس، آلمان و هر کشور دیگه‌ای که به‌ش فکر کنی. و عکس همین، راز بدبختی باقی کشورهاست. همه چیز رو در ابتدا جغرافیا تعیین می‌کنه.

و اگه باز هم توجه کنی، خودت خودت رو نقض کردی: "من براتون کلی کشور مثال می‌زنم که به شدت منابع کمتری دارن ولی هزاران بار‌ از ما موفق‌ترن" در برابر "با این همه منابع و ثروت، چطور تونستن انقدر گند بزنن!" این دقیقا نشون می‌ده که منابع نه‌تنها همه چیز نیست، بلکه گاهی داشتن‌شون پوئن منفیه. ایرانِ بدون نفت، ایرانِ موفق‌تری می‌بود. (به انگیزه نفوذ بریتانیا و آمریکا در ایرانِ پیش از ج.ا و دلایلشون برای تغییر جریان قدرت در این سرزمین فکر کن) باز هم عامل تعیین‌کننده؟ جغرافیا.

و درباره توریسم. همون‌طور که گفتم، ما در هر صورت سگِ کشورهایی که مثال زدم هم نمی‌شیم. این یک. اما دو: بدون شک، در صورت شکل‌گیری روابط بین‌المللی و فراهم شدن شرایط اجتماعی، توریسم به یکی از 3 منبع اصلی درآمد ایران می‌تونه تبدیل بشه. در این شکی نیست. و من نگفتم ما توی توریسم خوب نیستیم. 195 تا کشور و من فقط 6تاشون رو مثال زدم که سگ‌شون نیستیم. :)))

و نهایتا، مشکل اصلی ایران؟ مشخصه. جغرافیا. نتیجه؟ حکومت تخماتیک. نه فقط امروز، که از زمانی که این مرزها معین جغرافیای ایران، همسایه‌هاش و قدرت‌های جهان بوده.

اگه بخوای، با جزئیات به اندازه 40 صفحه برات تایپ می‌کنم (الان که گفتم، به‌نظرم خیلی اومد. شاید هم حال نداشتم) که چطور جغرافیای ایران مانع پیشرفتشه و چطور همین جغرافیا عامل شکل‌گیری چنین حکومت‌های نفرت‌انگیزی در اونه.

پ.ن. (از این‌جا به بعد رو می‌تونی کلا رها کنی)

همه این‌ها، قدرت فعلی جغرافیاست. با پیشرفت راه‌های ارتباطی و تغییر تمرکز جهان بر منابع طبیعی، دنیا دچار دگرگونی می‌شه. ولی فعلا وضعیت همینه. بذار یه دور بریم سر مثال زدن: تحولات آینده ترکیه رو زیر نظر بگیر تا قدرت جغرافیا رو به طور عینی درک کنی. ترکیه دقیقا تحت تاثیر جبر جغرافیا، با وجود تموم تلاش‌هاش، داره روز به روز به افول نزدیک‌تر می‌شه. باز هم مثال: روابط ترکیه و قبرس رو نگاه کن. ترکیه صرفا به‌خاطر شرایط دسترسی‌ش به آب‌های آزاد وابسته قبرسه. و این تاثیر شدید روی اقتصاد و سیاست‌های قبرس داره و آینده این کشور رو هم رقم می‌زنه. دیدی چی شد؟ جبر جغرافیایی اتفاق افتاد! باز هم مثال: مسیر انتقال گاز روسیه و ترکیه به اروپا. این مسیرها چنان اهمیتی دارند که کل آرای روسیه در سازمان ملل با نگاه جدی به نتیجه این رای‌ها در رابطه‌ش با مسیرها داره داده می‌شه. این موضوع چنان گسترده می‌شه که رابطه ایران و ترکیه هم، که همیشه رقیب‌های خیلی نرمالی برای هم بودند، توسط روسیه مدیریت می‌شه.

به نظرت با تغییر حکومت‌ها، این سیاست‌ها تغییر می‌کنه؟ مشخصا نه. حکومت‌ها تابع جبر جغرافیایی‌شون خواهند بود. چاره‌ای ندارند.

دوست عزیزم، مترسک:

نظرم رو درباره توریسم توی کامنت بالایی روشن کردم.

اما درباره پاراگرف دوم کامنتت، امام‌طور تقریبا گفتی: "اگه کشور موفقی داشته باشیم، کشور موفقی داریم."

و درباره پاراگراف سوم: شما دچار مغالطه پهلوان‌پنبه شدید. من نگفتم "خاورمیانه"، بلکه گفتم "موقعیت ژئوپلتیک". و این یعنی وضعیت دقیق مرزها؛ شکل، تعداد، حجم و مکان قرارگیری رودخانه‌ها؛ موقعیت کوه‌ها و صدها چیز دیگه. ابدا اجازه نداریم دو کشور رو با همدیگه مقایسه کنیم، چون موقعیت هیچ دو کشوری در جهان یکسان نیست.

مثلا فرض کنید یک عراقی در آوریل سال 2003 با خودش می‌گفت: "چرا ایران وضعیت ما رو نداره؟ چرا آمریکا باید عراق رو اشغال کنه، ولی ایران رو نه؟" خب، من به این دوستمون می‌گفتم: "فکر می‌کنید آمریکا علاقه نداره ایران رو اشغال کنه؟ اتفاقا آمریکایی‌ها با خواب اشغال ایران بیدار می‌شن. اما می‌دونی چیه؟ اون‌ها توانایی‌ش رو ندارند. نه به این‌خاطر که قوای نظامی ایران خیلی قویه. نه، اون قابل حله. اما به این‌خاطر که ایران موقعیت ژئوپلتیک خیلی مناسبی برای دفاع از خودش داره." اتفاقا در همین زمینه، سربازهای آمریکایی‌ها یه ضرب‌المثل بین خودشون ساختند: "ما توی بیابون می‌جنگیم، نه کوهستان".

خاورمیانه در مجموع جهنمیه که هیچ کشوری درش به آرامش و امنیت همیشگی نخواهد رسید، اما اندازه کشورها، موقعیت قرارگیری‌شون، شرایط جغرافیای داخلی‌شون و جمعیت‌شون (که شدیدا تحت تاثیر جغرافیاست) در سرنوشت‌شون نقش اساسی بازی می‌کنه.

یکم اینورتر از جایی که ایستادی منم که دیگه چیزی چک نمیکنم حتی.:))) در این حد محال شده همه چیز

کاش بشه تو بری ...

دقیقا من هم همین هستم.با اینکه هیچ کاری نمیتونم بکنم و در عین حال باید یه کار مهم رو به سرانجام برسونم، واقعا اعصابم بهم میریزه اینها رو پیگیری میکنم

کلا هم که تو خونه ما اینترنشنال ۲۴ ساعته روشنه و واقعا ادم روانی میشه

الانه که خودم رو با این وضع داغون کشور به دار آویزون کنم...

مامان و بابای منم بیست و چهار ساعت شبانه روز پای تلویزیونن و خبرها رو دنبال میکنن:/

خسته شدم.